Język to bardzo ważny element życia społecznego. Dzięki poprawnemu i skutecznemu porozumiewaniu się możemy rozwijać się intelektualnie, emocjonalnie, łatwiej nam funkcjonować w społeczeństwie. Obserwowanie rozwoju mowy u dziecka pomaga określić, czy pociecha rozwija się prawidłowo lub czy ma jakieś wady i zaburzenia. W wyniku wielu dysfunkcji, język i wymowa może znacznie odbiegać od tego, co uznajemy za normę. Logopeda, czyli specjalista od wady wymowy, pomaga znaleźć przyczynę zaburzenia i wyeliminować barierę komunikacyjną. Istnieje jednak wiele sytuacji, w której to dorośli potrzebują opieki logopedycznej.
Kim jest neurologopeda?
Neurologopeda to specjalista z zakresu logopedii dla osób z zaburzeniami mowy o podłożu neurologicznym. Jego zadaniem jest badanie relacji między układem nerwowym a aparatem mowy. Jednak mimo to, że jego praca polega głównie na diagnozie i terapii w leczeniu wad wymowy, posiada on również wiedzę z zakresu wielu innych powiązanych dziedzin np. psychologii i medycyny.
Choroby wymagające opieki neurologopedycznej
Choroby, którymi zajmuje się neurologopeda wynikają z uszkodzeń układu nerwowego i zaburzeń psychologicznych. Wiele z nich jest konsekwencją urazu mózgu, czyli udaru i wylewu.
- Afazja
Nabyte zaburzenie funkcji językowych związane z uszkodzeniem struktur korowych. Dosłownie afazja oznacza utracenie zdolności mowy, jednak przybiera ona różne formy. Afazja to nie tylko problemy w porozumiewaniu się za pomocą słów, ale również trudności z pisaniem i czytaniem. Zdarzają się sytuacje, że chorzy rozumieją, co mówią do nich inni, ale nie są w stanie nic odpowiedzieć lub odwrotnie potrafią ułożyć poprawne zdania, ale nie rozumieją, co ktoś do nich mówi. Te dwa rodzaje zaburzeń określa się od nazwisk ich odkrywców afazją Wernickego (uszkodzenie płata skroniowego) i afazją Broki (uszkodzenie płata czołowego).
- Alalia
To rozwojowe zaburzenie mowy, które powstaje w wyniku uszkodzenia struktur korowych mózgu jeszcze przed opanowaniem mowy. Dzieci cierpiące na alalię porozumiewają się za pomocą gestów i wyrazów dźwiękonaśladowczych. Dzięki terapii są one jednak w stanie opanować szersze słownictwo i porozumiewać się mową.
- Dyzartia
Dyzartia to inaczej nieprawidłowa artykulacja mowy związana z rozwojową dysfunkcją aparatu ruchowego mowy. To oznacza, że zaburzenie nie wynika z uszkodzenia układu nerwowego, a jest efektem nieprawidłowego rozwoju struktur jamy nosowej, podniebienia, gardła i szyi. Ze względu na niedorozwinięte narządy mowy chorzy mają również trudności z jedzeniem i połykaniem. Mowa osoby chorej może wydawać się bełkotliwa, a ton głosu nieprzyjemny.
- Zaburzenia związane z porażeniem mózgowym
Dzieci urodzone z porażeniem mózgowym bardzo często seplenią, cierpią na rotacyzm lub posługują się mową bezdźwięczną. Rotacyzm to po prostu nieprawidłowa wymowa spółgłoski „r”. Mowa bezdźwięczna występuje natomiast w momencie, gdy dziecko zamienia głoski dźwięczne na bezdźwięczne (np. mówi Tomek zamiast domek, kosa zamiast koza).
Na czym polega praca neurologopedy?
Rolą neurologopedy jest poznanie pacjenta, a następnie wykrycie i leczenie zaburzeń mowy. Każda terapia jest planowana i dostosowywana do obecnych możliwości chorego. Koncentruje się on na stymulacji mowy, wzmacnianiu mięśni oraz niekiedy na nauce i ćwiczeniu mowy od podstaw. Specjalistą tym może zostać osoba z uprawnieniami logopedy, która ukończy studia podyplomowe z neurologopedii przygotowujące do uzyskania specjalizacji medycznej w tym zakresie. Zapotrzebowanie na specjalistów od neurologopedii rośnie, ponieważ terapia mowy jest coraz częściej potrzebna osobom w podeszłym wieku, jak i dzieciom z deficytami rozwojowymi.
Źródło: wsr.edu.pl – fizjoterapia
0 Komentarzy